خدایا سینه ای ده آتش افروز

پیشتر  گاهی به وقت توبه های معدود از گناهان متعدّد، از مناجات خمس عشرة (مناجات های پانزده گانه ی امام زین العابدین در باب اول مفاتیح الجنان)، مناجات التائبین رو خونده بودم

امروز اما، در کتابی در نامه ای از بزرگواری به شخصی دیدم که توصیه کرده بود به خواندن مناجات المحبین

بعد نماز عصر، ناپرهیزی کردم و مناجات المحبین رو از گوشی باز کردم

الهی، مَن ذَالَّذی ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِکَ فَرامَ مِنکَ بَدَلا؟

و مَن ذَالَّذی أَنِسَ بِقُربِکَ فَابتَغَی عَنکَ حِوَلا؟

خدایا! آن کیست که شیرینی محبتت را چشید و جز تو کسی را خواست؟

و آن کیست که به مقام قرب تو انس یافت و لحظه ای از تو روی گردانید؟ ...

چند خط خوندم و از خوندن دست کشیدم. هم جای مناسبی نبودم، و هم ...

خدایا،

راستیتش ما اینطور که بنده های خوبت دوستت دارن نیستیم، ما تو تائبینش هم به زور جا شیم چه رسد به محبّین،

اما خدایا، ما دوست داریم دوستت داشته باشیم!

یَا مُنَى قُلُوبِ الْمُشْتَاقِینَ وَ یَا غَایَةَ آمَالِ الْمُحِبِّینَ أَسْأَلُکَ حُبَّکَ وَ حُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنِی إِلَى قُرْبِکَ وَ أَنْ تَجْعَلَکَ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا سِوَاکَ وَ أَنْ تَجْعَلَ حُبِّی إِیَّاکَ قَائِدا إِلَى رِضْوَانِکَ وَ شَوْقِی إِلَیْکَ ذَائِدا عَنْ عِصْیَانِکَ

اى آرمان دل مشتاقان،اى‏ نهایت آروزهاى عاشقان،از تو درخواست مى‏کنم دوستى خودت را و دوستى آنان‏که تو را دوست دارند و دوستى هر کارى که مرا به میدان‏ قرب تو مى‏ رساند،و اینکه خودت را نزد من محبوب‏تر از دیگران قرار دهى و عشقم را به وجودت راهبر به سوى خرسندى ‏ات بگردانى‏ و شوقم را به حضرتت بازدارنده از نافرمانى‏ ات سازى...