بالا و پایین

گاهی از دور زمان به تنگ میام

که چرا فلان چیز اونطوریه

چرا فلان مشکل، فلان غم و فلان درد و مصیبت برای من هست

یاد آوری این حکایت سعدی، آدم رو کمی آرام و شاکر می کنه، 

و به یاد آوردن افرادی، که همین وضع ناراضی کننده ی امروز ما، آرزوی اون هاست.

الا تا نشنوی مدح سخنگوی

فریب دشمن مخور و غرور مداح (کسی که مدحت رو میگه)  مخر، که این دام زرق نهاده است و آن دامن طمع گشاده. احمق را ستایش خوش آید چون لاشه که در کعبش دمی فربه نماید.

 

به زبون ساده تر، سعدی میگه گول کسی که تعریفت رو می کنه نخور و با یه تعریف باد نشو. لاشه گوسفند رو هم وقتی میخوان پوست بکنن، اول بادش می کنن! (که پوستش راحت کنده شه) 

الا تا نشنوی مدح سخنگوی

که اندک مایه نفعی از تو دارد

 

که گر روزی مرادش بر نیاری

دو صد چندان عیوبت بر شمارد

 

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

در وبلاگ آساره ( aassaarree.blog.ir) یه بخش جالب دیدم که نوشته بودن وقتی دلتون گرفت چه کارهایی حالتون رو بهتر می کنه؟

سوال جالبیه

وقتی شعله ی نشاط در جانتون کم فروغ میشه و از دور زمان به ناله می آیید، چه می کنید تا حالتون بهتر بشه؟

چگونه غبار غم از آینه ی دل پاک می کنید؟

 

همینجا بنویسید، هر چند متفاوت یا مضحک به نظر بیاد

من هم در پستی جداگانه می نویسم

تناقض و حقایق زندگی ساز

یک حالی هست، که قطب آغازش در من، از دوران نوجوانی بود

 

علاقه به فداکاری

شهادت

دادن جان و مال در راه خدا

بخشش دارایی و کمک به دیگران

 

یک حال دیگه ای هست، که چند سالی ست شروع شده و قطبش در بزرگسالیه

 

اقتصاد

جمع سرمایه

پول جمع کردن برای خرید امکانات زندگی

پول جمع کردن به امید خرید خونه و ماشین

صرفه جویی

پول در آوردن و پول جمع کردن و اضافه کردن دارایی ها به منظور تامین لوازم رفاه و زندگی