بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی
صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی
همه ی تصنیفات جناب رضا امیرخانی را خوانده ام، و در این میان سفرنامه هایش را بیش از رمان هایش دوست دارم
در علم استعداد یابی، یک استعدادی هست به نام استعداد استقرا. یعنی طرف وقتی چیزی دید، می تواند یک قاعده ای از آن استخراج کند، و از آن قاعده در موضوعات دیگر و جای دیگر هم استفاده کند. استعداد شناس نیستم، ولی به نظرم امیرخانی از استعداد استقرای خوبی برخوردار است، و همین باعث می شود سفر که می رود، به جایی دیگر، کشوری دیگر، مکانی دور، حرف ها و درس های شنیدنی برای "ما" و "همین جا" داشته باشد.
