الا تا نشنوی مدح سخنگوی

فریب دشمن مخور و غرور مداح (کسی که مدحت رو میگه)  مخر، که این دام زرق نهاده است و آن دامن طمع گشاده. احمق را ستایش خوش آید چون لاشه که در کعبش دمی فربه نماید.

 

به زبون ساده تر، سعدی میگه گول کسی که تعریفت رو می کنه نخور و با یه تعریف باد نشو. لاشه گوسفند رو هم وقتی میخوان پوست بکنن، اول بادش می کنن! (که پوستش راحت کنده شه) 

الا تا نشنوی مدح سخنگوی

که اندک مایه نفعی از تو دارد

 

که گر روزی مرادش بر نیاری

دو صد چندان عیوبت بر شمارد