این حافظه ی عجیب

بعضی کارهای این حافظه هم عجیبه!

مثلا با این که یادم نمیومد دیشب شام چی خوردم،

ولی وقتی وارد کوچه ی کنار باغ شدم،

یهو یادم اومد اون روزی که پدر اولین بار تو اون کوچه میخواست روشن کردن ماشین و آموزش اولیه ی رانندگی رو یادم بده،

اون روز رادیو یه تصنیفی می خوند،

که توش این بیت بود:

شکر شکن شوند همه طوطیان هند

زین قند پارسی که به بنگاله می رود

نه به این که گاهی میام بیتی رو حفظ کنم،

و هر چه زور می زنم از ذهنم می پره

نه به این که یکهو،

بیتی که یک روزی در یک جایی در حال انجام یک کاری خواننده ای تو رادیو داشت میخوند به یادم میاد

البته یک چیز برام مشخص شده

هر چی اون شعر زیباتر و کامل تر باشه، مثل یک پازلی که درست چیده شده، بهتر تو ذهنم میمونه

اینه که یه بیت حافظ رو میشه خیلی راحت تر از یه بیت از اشعار شاعران معاصر حفظ کرد

بیت بزرگانی مثل حافظ یه ترکیب نسبتا کاملی داره،

انگار هر کلمه درست سر جای خودش قرار گرفته

اما اشعار معاصر، عموما همچین کمالی ندارن