چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست

دو تا پرنده داشتیم، محبوس در قفس
دونشون دادیم
آبشون دادیم

یه روز در اثر یه اتفاق در قفس ناخواسته باز شد
تو یه چشم به هم زدن،
جفتشون پر زدن و رفتن...

فهمیدم قفس وفا نمیاره...

کفتر اگه جَلد میشه، حکایتش فرق می کنه
آبش میدی، دونش میدی، میبریش بیرونو ببینه، یواش یواش میذاری پر بزنه، تا این که جلدت میشه

ولی قناری رو که بذاری تو قفس،
هر چقدر هم آب و دونش بدی، جلدت نمیشه!

باید با این که آب و دونش میدی، بذاری پرواز کنه تا برگرده ...

این مطلبو سنجاقش کنین به ...


نقل از ویکی پدیا:

"برای جلد کردن کبوتران، بالهای آنان را با نخ، به طریقی خاص می بندند، یا چند پر از هر بال می کنند و دست کم به مدت دو هفته، آنها را روزی چند ساعت خارج از لانه، به اصطلاح «آفتاب» و «آب تنی» می دهند. این کار حیوان را به محل خود آشنا و علاقمند می سازد.

در ضمن این کار، رفته رفته از خوراک کبوتران می کاهند تا به هوای دانه، بیشتر به فرمان باشند. آن گاه بال آنها را گشوده و با ریختن مشتی دانه، به پریدن روی بام گنجه عادتشان می دهند و می گذارند مدتی نیز آنجا خود را آفتاب دهند و به محل و منظره اطراف کاملا خو گیرند.

سپس به «تکان دادن» کبوترها، که همان ترغیب آنها به پرواز است، می پردازند و با حرکت دست یا بوسیله قطعه پارچه سیاهی که بر سر چوبی بسته شده، و آن را «سیاهی» می نامند، آنها را به پرواز در می آورند، ولی نمی گذارند این عمل بیش از دو سه دقیقه به طول بیانجامد. روز اول این کار را یکی دو بار تکرار می کنند و روزهای بعد، رفته رفته به مدت آن می افزایند، تا تمام کبوتران، جَلد و آماده پرواز طولانی بشوند."

چه عبرت هاست در داستان این پرنده ها ...